2ریاست دانشکده ناوبری و فرماندهی کشتی دانشگاه علوم دریایی نوشهر
3استادیار مدیریت آموزشی دانشگاه علوم دریایی امام خمینی(ره) نوشهر
4دانشکده ناوبری و فرماندهی کشتی دانشگاه علوم دریایی نوشهر
چکیده
این تحقیق با استفاده از روش تحقیق ترکیبی کمی و کیفی به بررسی ارتباط استراتژی‌های آموزش با توسعه حرفهای دریانوردان و آموزش با شبیه سازهای دریایی پرداخته است. جامعه آماری مطالعه حاضر شامل کلیه دریانوردان ایرانی شاغل بر روی کشتیهای تجاری بالاتر یا مساوی 3000 تناژ خالص، شرکتهای کشتیرانی و سازمان بنادر بوده است که 250 تن از افسران و دانشجویانی که بیش از 120 ساعت دوره شبیه ساز را طی نموده‌اند، بصورت هدفمند و ملاک محوری انتخاب شده‌اند. در بخش تجزیه و تحلیل آماری از آزمون دو جمله‌ای برای بررسی ارتباط بین متغیرها و برای بررسی و رتبه بندی عوامل موثر در تدریس و برنامه درسی از آزمون فریدمن استفاده شده است. نتایج این تحقیق به این نکته اشاره دارد که: آموزش فقط آن چیزی نیست که در محیط آموزشی اتفاق می‌افتد. آموزش به مسائل متعددی وابسته است. برای استفاده بهینه از شبیه سازها می‌بایست به این متغیرها توجه ویژه شود. توجه به رشد مهارت‌های مدیریتی و توانایی‌های دریانوردان در جهت کنترل فاکتورهای انسانی و همچنین استاندارد کردن سناریوهای آموزشی، بازنگری در طرح درس اجرای دوره و افزایش ساعات تدریس عملی نسبت به بخش نظری دوره از اهمیت بیشتری برخوردار است. پیروی از یک سیستم ارزیابی استاندارد، استفاده از روشهای جدید تدریس، برگزاری دوره‌های آموزشی برای مدرسین و فراهم نمودن دسترسی آسان به شبیه ساز از طریق اینترنت نیز می‌تواند در جهت توسعه مهارت دریانوردان و بهبود عملکرد آنها موثر باشد.
Relationship Between Maritime Simulators Training Strategies and Seafarers’ Professional Performance
نویسندگان [English]
A Motalebi3؛
چکیده [English]
Using qualitative and quantitative mixed method, the relationship between training strategies and professional development of Iranian seafarers and education in maritime simulators, was studied in this research. For the statistical analysis of quantitative data, binomial test was used in order to examine the effect of the variable on education and, Friedman test was used to examine and rank the effective factors on teaching and education programs. This research concluded that, the training is not limited to activities that happen in the classroom and it depends on a variety of factors. In order to use simulators in the most effective way, we should consider these variables. Organizational and social culture, maintaining maritime safety culture, management skills, seafarer’s ability in reducing human factors, standardizing simulator training scenarios, reviewing the model courses, increasing the ratio of time spent on practical section in relation to the theoretical section, using a standard evaluation system to improve maritime skills, using new training methods, conducting training for simulator trainers and assessors and accessing web based simulator are the factors that influence the seafarer’s performance.
بیابانگرد، ا (1391). روشهای تحقیق در روانشناسی و علوم تربیتی، تهران: نشر دوران.
حافظ نیا، م (1389). مقدمهای بر روش تحقیق در علوم انسانی، تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه، مرکز تحقیق و توسعه علوم انسانی.
خدادادی دیدانی، ح (1390). بررسی نقش انسان در سوانح دریایی و روش کاهش خطاهای انسانی در شرکتهای ایرانی، پایان نامه کارشناسی ارشد، رشته دریانوردی-گرایش حمل و نقل دریایی دانشگاه علوم دریایی چابهار.
دستور العمل اجرایی نحوه برگزاری دوره آموزشی اپراتوری عمومی در سیستم جهانی اضطرار و ایمنی دریانوردی و صدور گواهینامه مربوطه (1386). شماره مدرک (مخ/03)، وزارت راه و ترابری، تهران: سازمان بنادر و دریانوردی.
رضوانیان، ص (1390) .شناسایی عوامل موثر برانگیزه شغلی دریانوردان ایرانی شاغل بر کشتیهای تجاری اقیانوس پیما (مطالعه موردی : شرکت ملی نفتکش)، پایان نامه کارشناسی ارشد مدیریت دولتی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قائمشهر.
شرکت ملی نفتکش ایران(1391)، گزارش سالانه حوادث دریایی شمنا، تهران.
فتحیواجارگاه، ک (1392). برنامه ریزی آموزش ضمن خدمت کارکنان، سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه، تهران: مرکز تحقیق و توسعه علوم انسانی.
مرزیان، ع (1391). سازمان بین المللی دریانوردی و نقش آن در صنعت دریانوردی و حقوق بین الملل دریایی، تهران: اسرار دانش.
Goldberg, M. (2013) Is Simulator Training Worth Its? Maritime Training Issues, www. Maritime professional. Com, accessed on 13-02-2013.
Hanzu-Pazara, R. and Barsan, E. and Arsenie, P. and Chiotoroiu, L. and Raicu, G. (2008) Reducing of Maritime Accidents Caused By Human Factors Using Simulators in Training Process. Journal of Maritime Research (JMR). Vol.v. No.1, pp. 3-18. Spain, Seecmar.
IMO (2010). International Convention on Standards of Training, Certification and watchkeeping for Seafarers, 1978, as amended in 1995/2010 (STCW Oncention), IMO, London.
IMO (2011a). International Convention on Standards of Training, Certification and watchkeeping for Seafarers (STCW), 1978, as amended, STCW. 7/Circ.16 IMO, London.
IMO (2011b). International Convention on Standards of Training, Certification and Watchkeeping for Seafarers (STCW), 1978, as amended, STCW.7/Circ.17 IMO, London.
NoMIS (2012). Nordic Marine Insurance Statistics Data Base, Issued by The Nordic Association of Marine Insurers (Cefor), www.cefor,no; accessed on 10-1-2013.
Patton, M. Q. (1990) Qualitative evaluation and research methods (2nd Ed). Newbury Park, CA Sage.
Rothblum, A. M. (2009) Human Error and Marine Safety, U.S.Coast Guard Research & Development Center. Washington DC, USA.
The Swedish Club (2011). Collision and Groundings. Gothenburg, Sweden.
UNCTAD (2012). Review of Maritime Transport 2012, United Nation, New York and Geneva.
Van, M. and Marchic,S. (2009) Oppertunities for Improved Training Using Innovative Maritime Simulator, General Bulletin Vol 104 no2. Netherlands, BIMCO.
Ziarati, R and Ziarati, M. (2007) Review of Accidents with Special References to Vessels with Automated System-A Way Forward, Institute of MaritimeStudies, Turkey and Marine Education, United Kingdom.
ابتدای صفحه